На імпрэзу-прэзентацыю кнігі «Краіна Беларусь. Вялікае княства Літоўскае» прыехалі гісторык Уладзімір Арлоў і мастак Зміцер Герасімовіч.
У Магілёўскім Цэнтры культуры і вольнага часу 13 лістапада адбылася прэзентацыя кнігі «Краіна Беларусь. Вялікае княства Літоўскае», на якой прысутнічалі яе аўтары Уладзімір Арлоў і Зміцер Герасімовіч.
У кнізе больш за дзве тысячы ілюстрацый. Каля двухсот з іх публікуюцца ўпершыню. Кніга выйшла накладам 5 000 асобнікаў. Яе кошт — 350 000 рублёў.
У магілёўскія кнігарні замовілі каля 30 кніг, паведаміў Уладзімір Арлоў. У аўтараў ёсць планы на працяг: зроблены пераклады кнігі на русскую і польскую мовы, таксама плануецца выпусціць яшчэ адну кнігу. Пра што яна будзе — пакуль таямніца.
Магілёў на старонках кнігі ўзгадваецца неаднойчы
Гісторык і пісьменнік Уладзімір Арлоў (злева) адказваў за тэкставы складнік кнігі. Мастак Зміцер Герасімовіч займаўся ілюстрацыйным бокам
Магілёў, зразумела, таксама ўзгадваецца на старонках кнігі: у падзеях Паўночнай вайны, магілёўскага паўстання, у сказах пра друкарні, ратушы, пра вырабы магілёўскіх рамеснікаў.
Вялікае княства Літоўскае адрозніваецца ад Энцыклапедыі ВКЛ
У гэтай кнігі ёсць адрозненні ад Энцыклапедыі Вялікага княства Літоўскага. Аўтары не абмяжоўваліся храналагічнымі межамі існавання Вялікага княства: 16 раздзелаў з 70 прысвечаны падзеям, якія адбываліся пасля трэццяга падзелу Рэчы Паспалітай.
У кнізе ёсць гістарычныя анекдоты. Часам невялікі анекдот лепш раскрывае сутнасць падзеі і часу, чым вялікі аповед, як заўважыў Уладзімір Арлоў.
Малавядомыя факты і гістарычныя анекдоты
• На пачатку XVIII стагоддзя на землях Радзівілаў дзейнічала першая мануфактура па вытворчасці більярдных кіяў.
• Напалеон спытаў бабулю з-пад Віцебска: «Чыёй перамогі жадаеш, бабуля?», на што бабуля адказала: «Хацелася б, каб вы гналі рускіх так далёка, каб ні вярнуліся ні яны, ні вы».
• Не доўгі час на пачатку ХХ стагоддзя існавала краіна Сярэдняя Літва. Яна знаходзілася на тэрыторыі Віленшчыны і Гродзеншчыны. У краіны былі свае грошы (польская марка), сімволіка і нават паштовыя маркі.
• Дзяржаўнай мовай влікага княства была старабеларуская мова і на ёй працавала вялікняская канцэлярыя. Калі ў 1920 годзе Савецкая Расія падпісвала мірную дамову з Незалежнай Літвой, літоўцы выставілі прэтэнзіі на метрыку ВКЛ, якая знаходзіліся ў Маскве. Доўнар-Запольскі прапанаваў такі прынцып: усе дакументы на літоўскай мове перадаць літоўцам. Такога дакумента не знайшлося ніводнага.
• Літоўскі афіцэр у кастрычніку 1939 пісаў у сваім дзённіку: «Мы думалі, што Вільня – гэта літоўскі горад, казачная прынцэса, якую мы як прынцы прыйдзем і выратуем. Нас сустрэў варожы горад, дзе ніхто не разумеў нашу мову, дзе на нас глядзелі як на акупантаў».
